آموزش انیمیشن سازی - انیمیشن در ایران
در دهه سی، خیابان های تهران با نئون آشنا شده و شب های تهران با نورهای رنگین آذین می شوند و نقش هایی از رنگ های تند نئون بر در و دیوار می نشینند و بر سر در سینماها و بر فراز بام های بلند شهر، حرکتی از نورهای تند، تماشاچی را به سینماها و مشتری ها را به خرید کالا فرا می خواند. لاله زار مرکز تجمع این بازی های نور می شود، از ساده ترین نقش های هندسی متحرک گرفته تا نمایش صحنه های کاملتر، مانند راه رفتن و غیره.
در دهه چهل باز هم نئون های رنگین متحرک، شب ها را از سکوت و سکون به هیاهوی رنگارنگ بازی نور می برند. تعبیه هر نئون بر بامی یا سردری، شروع واقعی نقاشی متحرک در ایران است. حال، نقاشی به جای آنکه بر کاغذ و طلق نقش ببندد، بر بوم های فلزی می نشیند و قلم و رنگ، همان لامپ های جیوه و تنگستن و نئون است. باز هم خطای باصره است و قریب به هشت تا دوازده تصویر رنگی در هر ثانیه که چشم را می فریبد.
طراحان نئون را در جستجوی دیگری باید شناخت و نیاز به دوره آموزشی کاملا مستقلی دارد. نام آشنا و معتبری مانند مرتضی ممیز با چند طرح نئون از جمله نوشیدن کانادا درای بر بام بنایی در میدان فردوسی، در صدر پیشکسوتان گرافیک، تبلیغات و نقاشی متحرک می درخشد.